Ale ciężar jej udręki nad Gregory'em - ten jeden brakujący lotnik, ten niewiarygodny, być może niegodny mężczyzna - wypełniła całą górną połowę, przeponę, płuca, żebra, ramiona, z tak miażdżącą grawitacją, że wzdycha, z którym była zobowiązana do przesunięcia jej całego ciała.
(But the weight of her anguish over Gregory – this one missing airman, this unreliable, perhaps unworthy man – filled her whole upper half, diaphragm, lungs, ribs, shoulders, with such crushing gravity that the sighs with which she was obliged to displace it shook her entire body.)
W narracji „Charlotte Gray” Sebastiana Faulksa, bohater walczy z głębokim emocjonalnym zamieszaniem nad losem Gregory'ego, zaginionego lotnika. Jej udręka jest wszechogarniająca, manifestująca fizycznie i psychicznie, dominując w jej myśli i dobrego samopoczucia. Ciężar troski i niepewności co do jego postaci sprawia, że czuje się przytłoczona, odzwierciedlając z nim głębokie połączenie pomimo zastrzeżeń dotyczących jego godności.
Ten intensywny wewnętrzny konflikt powoduje w niej ciężkość, wskazując, jak znacząca nieobecność Gregory'ego jest w jej życiu. Każde westchnienie, które uwalnia, próbując złagodzić ciężar, rezonuje przez jej ciało, podkreślając głębię jej smutku oraz wpływ miłości i zmartwień na jej stan emocjonalny. Faulks skutecznie oddaje ciężar tęsknoty i złożoność relacji międzyludzkich w tym przejmującym momencie.