C. S. Lewis ujął to w ten sposób: Jesteśmy polnymi stworzeniami, wygłupiąc się z napojami, seksem i ambicjami, gdy oferuje nam nieskończona radość, jak ignoranckie dziecko, które chce robić ciasta błotne w slumsach, ponieważ nie wyobraża sobie, co oznacza oferta wakacji na morzu. Jesteśmy zbyt łatwo zadowoleni.5 Nawet wielu chrześcijan zdecydowało się na życie niezadowalające materialne nabycia, takie jak robienie ciasta błotnych w slumsach.
(C. S. Lewis put it this way: We are halfhearted creatures, fooling about with drink and sex and ambition when infinite joy is offered us, like an ignorant child who wants to go on making mud pies in a slum because he cannot imagine what is meant by the offer of a holiday at sea. We are far too easily pleased.5 Even many Christians have settled for a life of unsatisfying material acquisitions, like making mud pies in a slum.)
C.S. Lewis ilustruje głęboką prawdę o ludzkiej naturze i naszej tendencji do poszukiwania spełnienia w powierzchownych przyjemnościach. Często rozprasza nas tymczasowe odpusty, takie jak alkohol, seks i ambicje, tracąc głębszą radość, jaką oferuje życie. Ta sytuacja jest podobna do dziecka, które pomimo obietnicy wspaniałych wakacji decyduje się zabawić w ziemi, nieświadoma większych dostępnych możliwości.
Wielu, w tym chrześcijanie, może zostać uwięzionych w cyklu dążenia materialnego, podobnego do zabawy z ciastami błotnymi. Randy Alcorn w „The Treasure Netrace” podkreśla, że taki sposób myślenia uniemożliwia nam doświadczanie prawdziwej satysfakcji i radości. Wezwanie polega na rozpoznaniu i przyjęciu większej radości, która istnieje poza zwykłymi światowymi zajęciami.
