Wiersz odzwierciedla desperackie wezwanie sów w St. Aegolius do nietoperzy, odwołując się do ulgi od ich wewnętrznego zamieszania. Sowy pragną, aby nietoperze przyszły i karmiły się swoimi mrocznymi emocjami, wykorzystując potężne obrazy z kły i krwi, aby podkreślić ich tęsknotę za spokoju. Ta prośba zawiera ich cierpienie i potrzebę wytchnienia od ich niepokojących myśli.
Zaproszenie Sowy oznacza tęsknotę za uspokojeniem ich chaotycznych uczuć i przywrócenia pokoju w sobie. Szukają ukojenia od nietoperzy, mając nadzieję, że akt karmienia uspokoi ich lęki i przyniesie poczucie spokoju. Wiersz pięknie oddaje splecione relacje w naturze, w których ból jednego stworzenia może prowadzić do pożywienia innego.