Przyjdź do nas i krążyć i quank. Uwolnij nas od naszych mieszańców z tak ostrymi i jasnymi, weź tę krew, która zawsze mruczą. Przez nasze puste kości przepływa do każdego pióra i puchu puchowego. Zniszcz okropną, okropną potrzebę, która tak często nas podważa, wciąż nasze marzenia, powoli nasze myśli pozwalają spokoju zalać nasze żyły. Przyjdź do nas i wypij swoje wypełnienie, abyśmy mogli zakończyć nasze bóle. - Sowy w St. Aegolius wzywają nietoperze
(Come to us and quackle and quank. Relieve us of our stirrings With your fangs so sharp and bright Take this blood that's always purring. Through our hollow bones it flows To each feather and downy fluff. Quell the terrible, horrid urge that so often prinkles us, Still our dreams, make slow our thoughts Let tranquillity flood our veins. Come to us and drink your fill So we might end our pains. - The Owls at St. Aegolius calling to the bats)
Wiersz odzwierciedla desperackie wezwanie sów w St. Aegolius do nietoperzy, odwołując się do ulgi od ich wewnętrznego zamieszania. Sowy pragną, aby nietoperze przyszły i karmiły się swoimi mrocznymi emocjami, wykorzystując potężne obrazy z kły i krwi, aby podkreślić ich tęsknotę za spokoju. Ta prośba zawiera ich cierpienie i potrzebę wytchnienia od ich niepokojących myśli.
Zaproszenie Sowy oznacza tęsknotę za uspokojeniem ich chaotycznych uczuć i przywrócenia pokoju w sobie. Szukają ukojenia od nietoperzy, mając nadzieję, że akt karmienia uspokoi ich lęki i przyniesie poczucie spokoju. Wiersz pięknie oddaje splecione relacje w naturze, w których ból jednego stworzenia może prowadzić do pożywienia innego.
