W „zredukowanym do radości Marka Nepo autor bada koncepcję wychodzenia z trudności nie poprzez rozwiązanie problemów, ale poprzez przyjęcie istoty bytu. Podkreśla, że ​​prawdziwa rozdzielczość często pochodzi z głębokiego wewnętrznego stanu istnienia, który wykracza poza potrzebę rozwiązania problemów. Koncentrując się na akcie po prostu bycia, można znaleźć rozwiązania jako wyzwania, które się wycofują.

Nepo ilustruje ten pomysł różnymi metaforami, sugerując, że tak jak ziarno przekształca ciemność w piękno poprzez wzrost, serce łagodzi samotność poprzez miłość. Podobnie herbata przekształca wodę w coś nowego i wzbogacającego. Każdy przykład wzmacnia pogląd, że obejmowanie naszych prawdziwych ja może prowadzić do głębokiej zmiany i gojenia.