Komisarz Harris na drugim końcu wpatrywał się w szaloną ścieżkę. To było jego pierwsze dziecko i stało się już mordercą.
(Commissioner Harris at the far end stared along the mad pathway. This was his first child and it had already become a murderer.)
W „In the Skin of a Lion” Michaela Ondaatje'a komisarz Harris zastanawia się nad niepokojącą rzeczywistością swojego pierwszego dziecka, które już popełniło morderstwo. Ten moment służy jako potężny komentarz do skomplikowanego związku między stworzeniem a zniszczeniem, podkreślając niepokój rodzicielstwa i nieoczekiwane konsekwencje dziedzictwa.
Pozycja Harrisa na końcu ścieżki symbolizuje jego izolację i ciężar jego myśli, gdy zmaga się z działaniami swojego potomstwa. Zestawienie niewinności i poczucia winy podkreśla złożoność ludzkiej natury, sugerując, że nawet ci, których pielęgnujemy, mogą stać się źródłem bólu i rozpaczy.