W „In the Skin of a Lion” Michaela Ondaatje'a komisarz Harris zastanawia się nad niepokojącą rzeczywistością swojego pierwszego dziecka, które już popełniło morderstwo. Ten moment służy jako potężny komentarz do skomplikowanego związku między stworzeniem a zniszczeniem, podkreślając niepokój rodzicielstwa i nieoczekiwane konsekwencje dziedzictwa.

Harrisa na końcu ścieżki symbolizuje jego izolację i ciężar jego myśli, gdy zmaga się z działaniami swojego potomstwa. Zestawienie niewinności i poczucia winy podkreśla złożoność ludzkiej natury, sugerując, że nawet ci, których pielęgnujemy, mogą stać się źródłem bólu i rozpaczy.