W „Last Kiss” Luanne Rice autor bada głębokie połączenie między ludzkim ciałem a naturą. Bohater rozumie, że ludzka budowa ciała składa się w dużej mierze z wody, przyciągając analogię do słonej wody obecnej w oceanach i rzekach. Ta realizacja podkreśla wewnętrzne krawaty, które ludzie mają z otaczającym ich światem przyrody.

Narracja dodatkowo ilustruje cykliczną naturę ludzkiej egzystencji poprzez porównanie rytmu kobiecego ciała z fazami księżycowymi. Podobnie jak księżyc wpływa na pływy oceaniczne, łączy się również z biologicznymi cyklami kobiet, podkreślając ciągłość między życiem ludzkim a kosmicznym rytmami natury.