Pomimo zbudowanej góry złota, Los Angeles pozostaje podatna na tę samą wybuchową konwergencję gniewu ulicznego, ubóstwa, kryzysu środowiskowego i lotu kapitałowego, które sprawiły, że na początku lat 90. XX wieku był warty okresu kryzysowego od wczesnego kryzysu.
(Despite the mountain of gold that has been built downtown, Los Angeles remains vulnerable to the same explosive convergence of street anger, poverty, environmental crisis, and capital flight that made the early 1990s its worth crisis period since the early Depression.)
W „City of Quartz: Expawating the Future in Los Angeles” Mike Davis podkreśla paradoks w centrum Los Angeles. Chociaż obszar ten odnotowano znaczny napływ bogactwa, symbolizowany przez wysokie drapacze wieżowców i rozwój gospodarczy, miasto wciąż zmaga się z głęboko zakorzenionymi problemami. Należą do nich niepokoje społeczne, powszechne ubóstwo i wyzwania środowiskowe, przypominające zamieszanie doświadczone na początku lat 90. XX wieku.
Davis podkreśla, że dramatyczna akumulacja bogactwa nie chroni Los Angeles przed złamaniami społecznymi. Zbieg niezadowolenia, niestabilności finansowej i degradacji ekologicznej wskazuje, że dobrobyt miasta jest niepewny. Ciągłe ryzyko podkreśla potrzebę bardziej sprawiedliwego podejścia do rozwoju miast, które dotyczy leżących podatności, a nie tylko powierzchownego blichtru bogactwa.
