Nie rób nam tego. Ostrzegł, jego głos ochrypły z gniewną desperacją, gdy zdaje sobie sprawę, że ją tracił. Pozwoliłeś jedenaście lat nieufności w kolorze wszystkiego, co odkryłem.
(Don't do this to us. He warned, his voice hoarse with angry desperation as he realize he was losing her. You're letting eleven years of mistrust color everything you've discovered I've done.)
W „raju” Judith McNaught postać wyraża głęboką frustrację i smutek, gdy apeluje do kogoś, na kogo zależy. Jego głos drży z pilną potrzebą, odsłaniając jego emocjonalne zamieszanie, gdy czuje związek z jej wymykaniem się. Lata nieporozumień i nieufności ważą ich związek, co doprowadziło do tego momentu desperacji.
Ta prośba podkreśla konflikt między wcześniejszymi skargami a obecną rzeczywistością. Uznanie postaci jedenastu lat nieufności stanowi przypomnienie, że historia może zaciemnić nowe objawienia. Podkreśla walkę o pokonanie starych ran i widzenia osoby tak, kim naprawdę są, a nie skażone przez przeszłe doświadczenia.