Cytat odzwierciedla sprzeczności w sułtanatu, podkreślając pozornie pobożną naturę jego przywództwa, wskazując na podstawowy rozkład moralny. Sugeruje to, że władcy rzutują obraz prawości, przywołując imię Boga, ale ich działania ujawniają głębszą korupcję. Ta dualność przedstawia niepokojący paradoks dla obywateli, którzy poruszają się tymi sprzecznymi wartościami w swoim codziennym życiu.

Naguib Mahfouz, w „Arabian Nights and Days”, wykorzystuje to zestawienie do zilustrowania złożoności życia politycznego i społecznego w sułtanatu. Podkreśla, w jaki sposób ludność zmaga się z fasadą cnoty, która zatrzymuje wszechobecną nieuczciwość i etyczne wady. Takie tematy rezonują głęboko, ujawniając wzajemne oddziaływanie między wiarą a praktyką w społeczeństwie ukształtowanym przez oszustwo.