Esencja cytatu podkreśla, że Bóg reprezentuje ostateczną dobroć racjonalnych istot, a prawdziwe szczęście można znaleźć tylko w cieszeniu się z nim relacją. Wypełnienie, które wynika z doświadczenia obecności Boga, jest znacznie lepsze od wszelkich przyjemności lub wygody, które ten świat może zaoferować, w tym więzi rodzinne i społeczne. Chociaż takie relacje są ważne, są to jedynie refleksje prawdziwej radości, którą można uzyskać od samego Boga.
Zastosowane obrazy podkreślają rozróżnienie między ulotnymi ziemskimi radościami a trwałą satysfakcją znalezioną w Bogu. Przyjemności życia są porównywane do zwykłych cieni, podczas gdy Bóg jest porównywany do Słońca, źródła całego światła i ciepła. Ta analogia ilustruje ponadto, że chociaż ludzkie powiązania mogą zapewnić tymczasowe szczęście, nie mogą porównać z głęboką radością, która pochodzi z głębokiej komunii z Bogiem, która jest przedstawiona jako rozległy ocean rozkoszy, przyćmianie wszystkich mniejszych, przejściowych doświadczeń.