Poszukiwanie szczęścia jest wbudowane w każdą osobę, w każdym wieku i okoliczności. Wierzę, że odziedziczyliśmy po naszych przodkach mieszkających w Eden poczucia ich szczęścia przed upadkiem. Nasze serca nie chcą zadowolić się grzechem, cierpieniem, nudą i bezcelowością, tęsknimy za czymś lepszym. Gdybyśmy po prostu produkt doboru naturalnego i przetrwania najsilniejszych, nie mielibyśmy podstaw do wierzenia, że istniało starożytne szczęście. Ale wszyscy jesteśmy nostalgiczni za Eden, o którym widzieliśmy tylko ulotne wskazówki. Niestety
(Happiness-seeking is built into every person, of every age and circumstance. I believe we inherited from our Eden-dwelling ancestors a sense of their pre-Fall happiness. Our hearts refuse to settle for sin, suffering, boredom, and purposelessness-we long for something better. Were we merely the product of natural selection and survival of the fittest, we'd have no grounds for believing any ancient happiness existed. But we are all nostalgic for an Eden we've only seen fleeting hints of. Unfortunately)
Szczęście jest wewnętrzną częścią ludzkiej natury, widocznej u osób w każdym wieku i sytuacji. Autor sugeruje, że nasza tęsknota za szczęściem jest dziedzictwem naszych przodków, którzy doświadczyli błogości Eden przed upadkiem. To głęboko zakorzenione pragnienie prowadzi nas do odrzucenia życia pełnego grzechu, cierpienia, monotonii i braku celu, ponieważ z natury szukamy czegoś bardziej satysfakcjonującego. Gdyby ludzka egzystencja była ukształtowana wyłącznie przez dobór naturalny, nie byłoby powodu, aby tęsknić za starożytnym stanem szczęścia, którego nigdy nie w pełni znaliśmy.
Zamiast tego tęsknimy za wyidealizowaną wersją Edenu, nawet jeśli tylko dostrzegamy ją w naszym życiu. Ta nostalgia przyciąga nas do nadziei na lepsze istnienie i odzwierciedla zbiorową pamięć o szczęściu, sugerując, że nasze poszukiwanie radości jest podstawowym aspektem bycia człowiekiem. Pogoń za szczęściem jest nie tylko osobistą podróżą, ale integralną częścią naszego wspólnego dziedzictwa.