Czy zastanawiałeś się kiedyś, ile żywych rzeczy jest na ziemi? {...} Ludzie. Zwierzęta. Ptaki. Ryba. Drzewa. To sprawia, że zastanawiasz się, jak ktokolwiek może poczuć się samotny. Jednak ludzie tak. To wstyd.
(Have you ever considered how many living things there are on earth? {...} People. Animals. Birds. Fish. Trees. It makes you wonder how anyone could feel lonely. Yet humans do. It's a shame.)
W „następnej osobie spotykasz się w niebie”, Mitch Albom zastanawia się nad ogromem życia na ziemi, podkreślając obfitość żywych istot, w tym ludzi, zwierzęta, ptaki i drzewa. To bogactwo życia rodzi przejmujące pytanie o związek emocjonalny i doświadczenie samotności, pomimo obecności tak wielu innych stworzeń wokół nas.
Autor wyraża poczucie żalu przed faktem, że nawet w tak żywym świecie pełnym życia ludzie nadal mogą czuć się odizolowani i samotni. Ten kontrast podkreśla głębię ludzkiego doświadczenia, wskazując, że emocje takie jak samotność mogą wpłynąć na nas nawet pośród piękna i różnorodności otaczającego nas życia.