W refleksyjnej rozmowie Cleo podkreśla obfitość żywych rzeczy na ziemi - w tym ludzi, zwierząt i drzew - i pytania, w jaki sposób jednostki mogą nadal doświadczać samotności. Pomimo tego bogactwa życia Cleo zauważa, że ​​wiele osób odczuwa tę emocje, które według niej jest niefortunne. Rozważa naturę samotności, sugerując, że nie jest to namacalna istota, ale raczej ulotny cień, który może rozproszyć z odpowiednią perspektywą.

Kiedy Annie pyta o klucz do przezwyciężenia samotności, Cleo wyjaśnia, że ​​prawdziwe połączenie powstaje, gdy ktoś jest potrzebny przez drugiego. Ta realizacja przekształca sposób, w jaki postrzega się samotność, wskazując, że zanika, gdy rozpoznajemy naszą wartość i cel na świecie. Według Cleo świat jest pełen możliwości połączenia, podkreślając, że każdy z nas może znaleźć sens i złagodzić nasze poczucie izolacji.