Nie był pewien, co zrobić. Jeśli opuści skałę, wystarczy kilka minut pustynnego powietrza, aby osuszyć jego basen, a wtedy pozostanie z niego tylko mały tygiel z brązowym proszkiem, proszkiem, który wiatr znajdzie i rozproszy. Chciał tam zostać, chronić basen. Jednak po pewnym czasie pomyślał inaczej. Zrozumiał, że jeśli pozostanie na skale, również po prostu zniknie. I tak wstał.
(He wasn't sure what to do. If he left the rock, it would only take a few minutes of desert air to dry his pool, and then all that would remain of him would be a small crucible of brown powder, a powder the wind would find and scatter. He wished to stay there, to protect the pool.But after a time, he thought differently. He understood that if he stayed upon the rock, he would simply disappear as well. And so, he rose.)
W tym fragmencie postać staje przed kluczową decyzją dotyczącą swojego przetrwania. Zdaje sobie sprawę, że jeśli opuści skałę ochronną, surowe warunki pustynne szybko wyparują wodę z jego basenu, pozostawiając jedynie resztkę jego istnienia. Ta chwila odzwierciedla jego pragnienie trzymania się życia i ochrony tego, co mu pozostało, co symbolizuje kałuża wody. Jego pragnienie pozostania w bezpiecznym miejscu zostaje skontrastowane z rzeczywistością zbliżającego się zniknięcia.
W końcu dochodzi do ważnego wniosku. Pozostanie na skale również doprowadzi do jego śmierci, gdyż nie może uciec przed nieuniknionym losem, który go tam czeka. To objawienie motywuje go do wstania i dokonania wyboru życiowego, pomimo niebezpieczeństw. Fragment ten ilustruje walkę pomiędzy instynktem samozachowawczym a uznaniem konieczności pójścia naprzód, nawet w obliczu strachu i niepewności.
