Jej strach utrzymywał ją w klatce jak jej kanarki. Szklane okna nie różniły się niczym od ich metalowych prętów.
(Her fear kept her as caged as her canaries. The glass windows were no different than their metal bars.)
W „Beach House to Rent” Mary Alice Monroe, bohaterka doświadcza głębokiego poczucia strachu, które zatrzymuje ją podobnie jak jej kanarki w klatce. Ten strach stanowi barierę emocjonalną, ograniczając jej wolność i wzrost. Porównanie ilustruje, w jaki sposób ona i jej ptaki są ograniczeni, podkreślając jej uczucie uwięzienia. Szklane okna jej domu reprezentują fałszywe poczucie bezpieczeństwa, podobne do metalowych prętów w klatce kanaryjskiej, co sugeruje, że jej sytuacja jest równie ograniczająca.
Narracja bada temat narzuconych przez siebie ograniczeń, pokazując, w jaki sposób strach może uniemożliwić osobom pełne przyjęcie życia. Podobnie jak Kanary nie mogą uciec od klatki, bohater zmaga się z ciężarem własnych obaw, powodując, że pozostaje w ograniczonym stanie. Monroe skutecznie podkreśla walkę o uwolnienie się od barier emocjonalnych i tęsknota za wyzwoleniem w świecie, który wydaje się restrykcyjny.