Jego ojciec, który od lat odmawiał rozmowy z Eddiem, brakowało teraz siły, by nawet spróbować. Obserwował swojego syna z ciężkimi oczami. Eddie, po tym, jak starał się znaleźć nawet jedno zdanie, zrobił jedyną rzeczą, o której mógł wymyślić: podniósł ręce i pokazał ojcu opuszkami palców.
(His father, who for years had refused to speak to Eddie, now lacked the strength to even try. He watched his son with heavy-lidded eyes. Eddie, after struggling to find even one sentence to say, did the only thing he could think of to do: He held up his hands and showed his father his grease-stained fingertips.)
Ojciec
Eddiego, który od dawna trzymał się urazy i odmówił zaangażowania się z nim, był teraz zbyt osłabiony, aby utrzymać ten odległość. Patrzył na Eddiego, ale mógł jedynie poradzić sobie z cichą obserwacją, a jego oczy ciężkie z niekonkurennymi uczuciami. Eddie, odczuwając wagę ich nierozwiązanej przeszłości, był zagubiony za słowa, zdając sobie sprawę, że nie ma zaoferowania w zakresie rozmowy.
W chwili podatności Eddie postanowił przekazać swoje życie przez prosty gest, pokazując ojcu zabarwione smarem opuszki palców. Ten akt symbolizował jego poświęcenie i ręczną pracę, którą włożył do swojej pracy, tworząc most, w którym słowa nie powiodły się. To był przejmujący wyraz jego tożsamości, który przekroczył ich skomplikowany związek.