Jego filozofia zarządzania, złagodzona w czasach tańca deszczu, zawsze polegała na przekazaniu projektu każdemu, kto miał najwięcej do zyskania z sukcesu-lub najwięcej do stracenia z porażki.
(His management philosophy, tempered in his rain-dancing days, was always to give the project to whoever had the most to gain from success--or the most to lose from failure.)
W książce Michaela Crichtona „Kongo” filozofia zarządzania głównego bohatera pochodzi z doświadczeń, które nauczyły go cennych lekcji na temat przywództwa. Wierzy w przypisywanie projektów osobom, które mają najsilniejszą zachętę do odniesienia sukcesu, niezależnie od tego, czy wynika to z potencjalnych korzyści, jakie mogą zyskać, lub istotne ryzyko, które napotykają, jeśli się nie powiedzie. Takie podejście zachęca do odpowiedzialności i osobistej inwestycji w wyniki.
Filozofia sugeruje, że skuteczne zarządzanie polega na zrozumieniu motywacji członków zespołu. Wykorzystując swoje udziały w projekcie, lider może wspierać poczucie odpowiedzialności i prowadzić, ostatecznie prowadząc do lepszych wyników projektu. Ta perspektywa, ukształtowana przez trudne wnioski wyciągnięte we wcześniejszej karierze, podkreśla znaczenie dostosowania osobistych celów do celów organizacyjnych.
