Bohater zastanawia się nad głębokim poczuciem straty i końca znaczących doświadczeń w swoim życiu. Uznaje, że radość, którą kiedyś czerpał z biegania i tańca, zniknęła, pozostawiając go odłączonym i wycofanym od otaczającego go świata. Ta zmiana głęboko wpływa na jego postrzeganie, dzięki czemu wszystko wydaje się trywialne i pozbawione celu.

Ten egzystencjalny kryzys prowadzi go do zrozumienia, że ​​jego emocjonalny krajobraz zmienił się dramatycznie. Żywe uczucia, które używał do pielęgnowania, są teraz tylko wspomnieniami, przekształcając jego perspektywę na życie w pustkę i odłączenie.