Jestem ciepły na zewnątrz, co ludzie widzą. Ciepłe oczy, ciepła twarz, ciepły pieprzony fałszywy uśmiech, ale w środku jestem zimno przez cały czas i pełen kłamstw. Wydaje mi się, że nie jestem; Jestem okropny.
(I am warm on the outside, what people see. Warm eyes, warm face, warm fucking fake smile, but inside I am cold all the time, and full of lies. I am not what I seem to be; I am awful.)
Cytat z „Skaneru Skanera” Philipa K. Dicka przekazuje głębokie poczucie dysonansu emocjonalnego w głośniku. Na powierzchni przedstawiają przyjazną i przystępną fasadę, charakteryzującą się ciepłem i rozbrajającym uśmiechem. Ten zewnętrzny wygląd masuje znacznie ciemniejszą wewnętrzną rzeczywistość, sugerując, że ludzie często noszą maski, aby ukryć swoje prawdziwe uczucia i intencje.
Ponadto głośnik ujawnia wyraźny kontrast między ich osobowością zewnętrzną a wewnętrznym ja, co jest opisane jako zimne i zwodnicze. Ta dualność podkreśla tematy tożsamości i wyobcowania, podkreślając, w jaki sposób jednostki mogą czuć się odłączeni od swoich prawdziwych ja, jednocześnie rzutując obraz, który jest dopuszczalny dla innych. Ostatecznie odzwierciedla złożoność ludzkiej natury i często ukrytych zmagań pod pozornie przyjemnym zachowaniem.