Wykształciłem się w faktu, że największy ból nie powiększa się z odległej planety, ale z głębi serca. Oczywiście oba mogą się zdarzyć; Twoja żona i dziecko mogą cię opuścić, a ty możesz siedzieć samotnie w pustym domu, nie mając nic do życia, a ponadto Marsjanie mogli nudzić dach i zabrać.
(I became educated to the fact that the greatest pain does not come zooming down from a distant planet, but from the depths of the heart. Of course, both could happen; your wife and child could leave you, and you could be sitting alone in your empty house with nothing to live for, and in addition the Martians could bore through the roof and get you.)
W „Mały coś dla nas tempunauts” Philip K. Dick bada głęboką świadomość, że najgłębsze cierpienia często wynika z osobistej straty i emocjonalnych zamieszania, a nie zewnętrznych zagrożeń. Cytat odzwierciedla zdolność serca do bólu, sugerując, że osobiste trudności, takie jak utrata bliskich, mogą przyćmić nawet najbardziej fantastyczne lęki, jak inwazja obcych.
Ilustrując ten kontrast, Dick podkreśla znaczenie relacji międzyludzkich i więzi emocjonalnych. Wyobrażony scenariusz atakujących Marsjan jest metaforą nieprzewidywalności życia, podkreślając, że chociaż mogą wystąpić kryzysy zewnętrzne, to wewnętrzne walki emocjonalne naprawdę określają doświadczenie bólu i pustki.