Noszę w sobie nasiona śmierci i sieję je tam, gdzie pozostanę wystarczająco długo, by kochać.
(I carry the seeds of death within me and plant them wherever I linger long enough to love.)
W „Mówcy umarłych” Orsona Scotta Carda bohater odkrywa głęboką prawdę o miłości i jej konsekwencjach. Cytat: „Noszę w sobie nasiona śmierci i sieję je tam, gdzie zostanę wystarczająco długo, by kochać” sugeruje, że akt miłości ma zarówno elementy podnoszące na duchu, jak i destrukcyjne. Miłość może przynieść radość i połączenie, ale może również prowadzić do straty i smutku.
Ta dwoistość odzwierciedla złożoność relacji i nieuchronność zmian, które wynikają z intymności. Obejmując miłość, można niechcący zasiać początek smutku, co pokazuje, że każda więź niesie ze sobą potencjał zarówno życia, jak i śmierci, podkreślając splecioną naturę miłości i cierpienia.
