W „Filipa K. Dicka„ We Can Can Build You ”narrator zastanawia się nad poczuciem odłączenia się od żywego życia na zewnątrz. Akt patrzenia na światła miasta symbolizuje głębszą walkę emocjonalną, w której narrator odczuwa poczucie rozpaczy. To odłączenie można interpretować jako metaforę utraty części siebie i wibracji, którą oferuje życie, podobne do formy umierania.

Ta głęboka obserwacja podkreśla, w jaki sposób izolacja może wpłynąć na postrzeganie świata. Utrata kontaktu z żywymi ulicami stanowi krytyczny moment w podróży postaci, podkreślając znaczenie zaangażowania w życie i otoczenie. Ostatecznie mówi o ludzkiej kondycji i naszej nieodłącznej potrzebie połączenia się ze światem otaczającym nas.