Myślę, że to jak w Biblii, Adam i Eve? powiedział kapitan. Pierwsza noc Adama na Ziemi? Kiedy położy się do snu? Myśli, że to już koniec, prawda? Nie wie, co to jest sen. Jego oczy się zamykają i myśli, że opuszcza ten świat, prawda? Tylko on nie jest. Budzi się następnego ranka i ma nowy nowy świat do pracy, ale ma też coś innego. Ma wczoraj. Kapitan uśmiechnął się. Sposób, w jaki to widzę, to właśnie tu dostajemy, żołnierz. Takie jest niebo. Możesz zrozumieć swoje wczoraj.
(I figure it's like in the Bible, the Adam and Eve deal? the Captain said. Adam's first night on earth? When he lays down to sleep? He thinks it's all over, right? He doesn't know what sleep is. His eyes are closing and he thinks he's leaving this world, right? Only he isn't. He wakes up the next morning and he has a fresh new world to work with, but he has something else, too. He has his yesterday. The Captain grinned. The way I see it, that's what we're getting here, soldier. That's what heaven is. You get to make sense of your yesterdays.)
Kapitan przyciąga równoległość między doświadczeniem Adama pierwszej nocy a podróżą życia. Tak jak Adam położył się na spanie, nieświadomy odnowy, która go czeka, jednostki często stają w obliczu zakończeń, które wydają się ostateczne. Jednak zamiast zakończyć wszystko, te momenty torują drogę do nowych początków. W tym świetle każdy nowy dzień staje się okazją do odkrywania świeżego świata i obejmowania mądrości przeszłych doświadczeń.
Ta perspektywa oferuje pocieszający pogląd na istnienie, co sugeruje, że życie pozwala na refleksję i wzrost. Kapitan podkreśla, że esencja nieba polega na zrozumieniu przeszłości i jej sensownym sensownym. Poinformując swoje doświadczenia, jednostki mogą przyjąć odnowione poczucie celu i jasności, podobne do przebudzenia Adama do tętniącego życiem, Nowego Świata, jednocześnie nosząc lekcje z wczoraj.