Jeśli to potrzebuję, daję sobie dobry płacz. Ale potem koncentruję się na wszystkich dobrych rzeczach wciąż w moim życiu. O ludziach, którzy przychodzą do mnie. O historii, które usłyszę. Na tobie - jeśli jest wtorek. Ponieważ jesteśmy we wtorek ludzi.
(I give myself a good cry if I need it. But then I concentrate on all the good things still in my life. On the people who are coming to see me. On the stories I'm going to hear. On you - if it's Tuesday. Because we're Tuesday people.)
Cytat odzwierciedla zrównoważone podejście do radzenia sobie z emocjami. Mówca uznaje znaczenie pozwolenia sobie zasmucenie i wyrażanie smutku w razie potrzeby. To katartyczne uwolnienie jest sformułowane jako zdrowa reakcja na przytłaczające uczucia, pozwalając na chwilę podatności.
Po tym wydaniu emocjonalnym głośnik skupia się na pozytywnych aspektach życia. Znajdują ukojenie w obecności bliskich, radości z wspólnych opowieści i znaczących powiązań, które mają, szczególnie podkreślające wtorkowe spotkania. Ta perspektywa podkreśla odporność i siłę wspólnoty pośród prób.