... Słyszałem, jak powiedział, że wiedział, że był bardzo głupi i że nie będzie już głupi. To były jego same słowa, MMA i spisałem je na kawałku papieru, który możemy trzymać tutaj w biurze i wyjmować i machać na niego jakiś czas w przyszłości, jeśli będziemy musieli to zrobić.
(...I heard him say that he knew that he had been very stupid and that he would not be stupid again. Those were his very words, Mma, and I wrote them down on a piece of paper which we can keep in the office here and take out and wave at him some time in the future if we need to do so.)
Cytat odzwierciedla chwilę samorealizacji od postaci uznającej przeszłe błędy. Mówca wyraża, że osoba rozumie swoją głupotę i jest zaangażowana w naukę. To wstęp oznacza wzrost osobisty i chęć zmian, co wskazuje na gotowość do postępowania z większą mądrością.
Akt pisania tego uznania w dół stanowi namacalne przypomnienie o ich zaangażowaniu w poprawę. Zamierzanie trzymania go pod ręką w przyszłości podkreśla znaczenie odpowiedzialności i zachęca do dalszej refleksji na temat swoich działań. Ta dynamika dodaje głębi narracji, ilustrując, w jaki sposób postacie mogą ewoluować z czasem.