W książce „The Time Keeper” Mitch Albom postać zastanawia się nad uczuciem zawstydzenia i bólu serca z powodu niezwróconej miłości. Wyraża żal z powodu głupiego, podkreślając, w jaki sposób miłość sama w sobie nie zmniejsza godności. Uświadomienie sobie, że podatność w miłości jest naturalnym doświadczeniem ludzkim, jest głównym tematem.

Ten fragment podkreśla ideę, że doświadczanie nieodwzajemnionej miłości nie definiuje kogoś jako głupiego, ale raczej świadectwem ich zdolności do głębokiej miłości. Akt samego miłości jest przedstawiany jako siła, a postać uczy się przyjmować swoje emocje bez wstydu.