Czytałem wiele książek o podróży, zanim tu przyjechałem. Fantazjowałem, jak by to było. Czytam dziennik Scotta. Te ostatnie wpisy, które zamarły na śmierć w tym namiocie. „Gdybyśmy mieszkali, powinienem był opowiedzieć o hardiod, wytrzymałości i odwagi moich towarzyszy, które poruszyłyby serce każdego Anglika”. Zostałem całkowicie pochłonięty romansem. ”„ Scott był samozwańczym kutasem.
(I read a lot of travel books before I came here. Fantasised what it would be like. I read Scott's journal. Those last entries as they froze to death in that tent. 'Had we lived, I should have made a tale to tell of the hardihood, endurance and courage of my companions which would have stirred the heart of every Englishman.' I got totally caught up in the romance.""Scott was a self-aggrandising dick.)
Narrator zastanawia się nad fascynacją literaturą podróżniczą, szczególnie urzeczoną historią Scotta i jego nieszczęśliwej wyprawy. Wspominają o czytaniu dziennika Scotta, zwłaszcza przejmujących wpisów, w których on i jego zespół zmierzyli się z ostatnimi chwilami w zamarzającym namiocie. Narrator czuje się pociągnięty do romantycznych elementów przygody, wyobrażając sobie odwagę i odporność, które mogłyby stworzyć niezwykłą opowieść, gdyby przeżyli.
Jednak narrator oferuje krytyczne spojrzenie na samego Scotta, opisując go jako postać z siebie, której brakowało prawdziwej pokory. Ten kontrast podkreśla napięcie między urokiem poszukiwań a rzeczywistością zaangażowanych osób, sugerując, że chociaż przygody mogą być romantyzowane, osobowości za nimi mogą być mniej godne podziwu.
