Chcę pisać o ludziach, których kocham, i umieścić ich w fikcyjnym świecie, który wyrzucił z własnego umysłu, a nie świat, który faktycznie mamy, ponieważ świat, który faktycznie mamy, nie spełnia moich standardów, Dick napisał o tych historii. W moim piśmie kwestionuję nawet wszechświat; Zastanawiam się głośno, czy to jest prawdziwe i zastanawiam się głośno, czy wszyscy jesteśmy prawdziwi.
(I want to write about people I love, and put them into a fictional world spun out of my own mind, not the world we actually have, because the world we actually have does not meet my standards, Dick wrote of these stories. In my writing I even question the universe; I wonder out loud if it is real, and I wonder out loud if all of us are real.)
W swoich pismach Philip K. Dick wyraża chęć tworzenia opowieści skoncentrowanych wokół osób, które pielęgnuje, tworząc fikcyjne królestwa, które są bardziej dostosowane do jego ideałów niż prawdziwy świat. Uważa rzeczywistość jako niewystarczającą, prowadząc go do budowania narracji, które odzwierciedlają jego własne aspiracje i wizje. Ten proces twórczy pozwala mu zbadać tematy autentyczności i istnienia przez soczewkę jego wyobraźni.
Ponadto dochodzenie literackie Dicka często zagłębia się w głębokie filozoficzne pytania dotyczące natury rzeczywistości i tożsamości. Szczerze kwestionuje samą strukturę wszechświata, zastanawiając się, czy wszystko, czego doświadczamy, ma prawdziwe znaczenie. Ta introspektywna eksploracja nie tylko charakteryzuje jego opowiadanie historii, ale także zaprasza czytelników do refleksji nad własnym postrzeganiem rzeczywistości i esencją istnienia.