W opowiadaniu Murakami „Kamień w kształcie nerek, który porusza się codziennie”, głównym bohaterką jest pisarz. Opisując akt pisania do Walkera na linie, mówi: „To, co pisarz * przypuszczał *, to obserwować, obserwować i obserwować ponownie, i odkładając osądy do ostatniego możliwego momentu”. Myślę, że to piękny opis pisania; Pozwala to światu, ale wreszcie jest chwila zdania. Jest ten moment, ale powstrzymanie go jest cudownym i wartościowym celem.
(In Murakami's short story 'The Kidney-Shaped Stone That Moves Every Day,' the main character is a writer. In describing the act of writing to a tightrope walker, he says, 'What a writer is *supposed* to do is observe and observe and observe again, and put off making judgments to the last possible moment.' I think that is a beautiful description of writing; it lets the world be, but also there is a moment, finally, of some kind of opinion. There is that moment, but to hold it off is a lovely and worthwhile goal.)
W opowiadaniu Haruki Murakami „Kamień w kształcie nerki, który porusza się codziennie”, bohater, pisarz, angażuje się w rozmowę o naturze pisania z Walkerem. Podkreśla znaczenie obserwacji w procesie pisania, sugerując, że pisarze powinni opóźniać swoje osądy do ostatniej chwili. Takie podejście odzwierciedla głębokie uznanie dla świata, jak to jest przed nałożeniem osobistych poglądów lub interpretacji.
Aimee Bender w swojej książce „The Writer's Notebook: Craft Essays from Tin House” znajduje piękno w tym opisie pisania. Uważa, że praktyka obserwacji bez pośpiechu do wniosków sprzyja bogatszemu zrozumieniu swojego otoczenia. Chociaż ostatecznie pisarz musi wyrazić opinie, wartość leży w cierpliwości i otwartości utrzymywanej w całym procesie obserwacji.
