To jej matka zebrała Willę. Kiedy ktoś tak się liczył, nie straciłeś jej po śmierci. Straciłeś ją, gdy ciągle żyłeś.
(it had been her mother who put Willa back together. When someone mattered like that, you didn't lose her at death. You lost her as you kept living.)
W „niezachwianym” Barbarie Kingsolver bohater zastanawia się nad głębokim wpływem jej matki na jej życie, podkreślając, że więź między nimi była tak znacząca, że nie można jej było oderwać nawet śmiercią. Zamiast tego strata była doświadczana stopniowo, ponieważ życie nadal się rozwijało bez obecności matki. Ten pomysł podkreśla trwałe połączenia, które utrzymujemy z tymi, którzy zmarli.
Narracja sugeruje, że prawdziwa strata zachodzi nie tylko w chwili śmierci, ale poprzez ciągłe doświadczenie życia - chwile, kamienie milowe i zmiany, które nawiguje się przy braku ukochanej postaci. Ta emocjonalna podróż ujawnia, w jaki sposób istota tych, których kochamy, pozostaje przy nas, kształtując nasze doświadczenia i istnienie nawet po ich odejściu.