W dyskursach Epictetusa podkreśla nieodłączne dualizacje w życiu, takie jak lato i zima, obfitość i niedobór, cnoty i wad. Kontrasty te są niezbędne dla ogólnej równowagi i harmonii istnienia. Uznając te przeciwne siły, możemy lepiej zrozumieć złożoność życia i rolę, jaką odgrywają w kształtowaniu naszych doświadczeń.
Ponadto Epictetus podkreśla, że każda osoba jest dostarczana z ciałem, dobytkiem i towarzyszami w ramach podróży w życiu. Pojęcie to sugeruje, że nasze okoliczności, przychylne, czy trudne, są integralną częścią naszego wzrostu i rozwoju. Akceptując te rzeczywistości, możemy kultywować głębsze uznanie dla naszego istnienia i nauczyć się skutecznie poruszać się po dychotomiach świata.