Można nauczyć się woli natury z rzeczy, w których nie różnimy się od siebie. Na przykład, gdy czyjeś niewolnik niewolnika łamie jego kubek, jesteśmy gotowi powiedzieć, to jedna z tych rzeczy, które się wydarzyły. Z pewnością, kiedy twój własny kubek jest zepsuty, powinieneś być takim, jaki byłeś, gdy druga osoba została złamana. Przenieś ten sam pomysł na większe sprawy. Czy czyjeś dziecko nie żyje lub jego żona. Nikt nie powiedziałby, że jest to wiele istoty ludzkiej. Ale kiedy własny umiera, natychmiast jest, niestety! Biedny mnie! Ale powinniśmy pamiętać, jak się czujemy, gdy słyszymy o tym samym o innych.
(It is possible to learn the will of nature from the things in which we do not differ from each other. For example, when someone else's little slave boy breaks his cup we are ready to say, It's one of those things that just happen. Certainly, then, when your own cup is broken you should be just the way you were when the other person's was broken. Transfer the same idea to larger matters. Someone else's child is dead, or his wife. There is no one would not say, It's the lot of a human being. But when one's own dies, immediately it is, Alas! Poor me! But we should have remembered how we feel when we hear of the same thing about others.)
W cytacie z „Podręcznika” Epictetusa podkreśla znaczenie utrzymania perspektywy trudności życiowych. Sugeruje, że często reagujemy inaczej na nieszczęścia innych w porównaniu do naszych. Na przykład, gdy czyjeś rzeczy lub bliscy są utracone, mamy tendencję do racjonalizacji tych wydarzeń w ramach życia. Odzwierciedla to nasze zrozumienie, że cierpienie i straty są uniwersalnymi doświadczeniami.
Epictus zachęca nas do zastosowania tego samego zrozumienia w naszych własnych sytuacjach. W obliczu osobistej tragedii często koncentrujemy się na naszym cierpieniu, a nie uznawamy go za wspólne ludzkie doświadczenie. Pamiętając, jak reagujemy na nieszczęścia innych, możemy kultywować akceptację i odporność, ostatecznie prowadząc do bardziej zrównoważonego stanu emocjonalnego w obliczu naszych własnych wyzwań.