Zegary kostne Davida Mitchella przedstawiają żywą metaforę ilustrującą intensywny konflikt psychologiczny. Walka jest przedstawiana jako chaotyczna i przytłaczająca, przypominająca maszynę, która wystrzeliwuje piłki tenisowe, ale zamiast tego wystrzeliwuje granaty, co podkreśla wybuchowy charakter tych bitew. Zdjęcia kontenera na wzburzonym morzu dodatkowo podkreślają nieprzewidywalne i niebezpieczne środowisko, w którym dochodzi do tych konfliktów.

Ta metafora sugeruje, że takie psychologiczne konfrontacje są nie tylko zaciekłe, ale także obarczone nieprzewidywalnością i niebezpieczeństwami. Wywołuje poczucie pilności i zamieszania, odzwierciedlając złożone emocje i zaburzenia psychiczne, z którymi można się spotkać. Pisma Mitchella w misterny sposób oddaje istotę poruszania się przez takie burzliwe doświadczenia, wciągając czytelników w niepokojący świat umysłu.