To było tak, jakby jego oko było ucha, a trzaska przechodziła przez niego za każdym razem, gdy rzucał spojrzenie na akordeon. ... Notatki spadły, gryzące i ostre; Wydawało się, że ząb, który był wydrążony z bólu.
(It was as if his eye were an ear and a crackle went through it each time he shot a look at the accordion. ...The notes fell, biting and sharp; it seemed the tooth that bit was hollowed with pain.)
W „Accrimes Accrimes” Annie Proulx bohater doświadcza głębokiego związku z akordeonem, tak jakby jego spojrzenie przekształciło się w postrzeganie słuchu. Każde spojrzenie na instrument wywołuje wrażenie trzaskającego, sugerując głęboki rezonans emocjonalny, który wykracza poza zwykły widok. Ta wyjątkowo fizyczna reakcja podkreśla głęboki wpływ muzyki na nasze zmysły i uczucia.
Opis muzyki jako „gryzący i ostry” odzwierciedla związane z nią emocjonalne zamieszanie. Metafora wydrążonego zęba przekazuje poczucie głębokiego bólu przeplatanego pięknem dźwięku, sugerując, że muzyka wywołuje zarówno przyjemność, jak i cierpienie. Ta dualność ujawnia złożony związek między sztuką a emocjami, ilustrując, w jaki sposób muzyka może wywoływać potężne, często sprzeczne uczucia u słuchaczy.