W „Accrimes Accrimes” Annie Proulx bohater doświadcza głębokiego związku z akordeonem, tak jakby jego spojrzenie przekształciło się w postrzeganie słuchu. Każde spojrzenie na instrument wywołuje wrażenie trzaskającego, sugerując głęboki rezonans emocjonalny, który wykracza poza zwykły widok. Ta wyjątkowo fizyczna reakcja podkreśla głęboki wpływ muzyki na nasze zmysły i uczucia.

Opis muzyki jako „gryzący i ostry” odzwierciedla związane z nią emocjonalne zamieszanie. Metafora wydrążonego zęba przekazuje poczucie głębokiego bólu przeplatanego pięknem dźwięku, sugerując, że muzyka wywołuje zarówno przyjemność, jak i cierpienie. Ta dualność ujawnia złożony związek między sztuką a emocjami, ilustrując, w jaki sposób muzyka może wywoływać potężne, często sprzeczne uczucia u słuchaczy.