Krasus pędził wzdłuż krajobrazu. zapomniano o całym poczuciu godności. Godność była dla tych, którzy mieli czas i cierpliwość, towar niedostępny dla niego i jego towarzysza.
(Krasus raced along the landscape. all sense of dignity forgotten. Dignity was for those with both time and patience, commodities not available to him and his companion.)
Krasus szalał po terenie, porzucając wszelkie poczucie godności i przyzwoitości. W tamtym momencie takie ideały wydawały się nieistotne dla niego i jego towarzysza, ponieważ znajdowali się w sytuacji wymagającej pilności i szybkiego działania. Stawka była zbyt wysoka dla tych luksusów, gdyż brakowało czasu i cierpliwości.
Ich szalona podróż uwydatnia desperacką sytuację, w której się znaleźli, ilustrując, jak czasami trzeba przedkładać przetrwanie nad oczekiwania społeczne. W ferworze chwili skupili się wyłącznie na swoich bezpośrednich potrzebach, odsuwając na bok normy, których zazwyczaj przestrzegaliby w spokojniejszych czasach.
