W „Makbecie” Szekspira cytat odzwierciedla ulotną naturę życia i nieistotność ludzkiej egzystencji. Porównując życie do „chodzącego cienia”, autor ilustruje, w jaki sposób życie może być efemeryczne i pozbawione substancji. Metafora „biednego gracza” podkreśla ideę, że jednostki odgrywają swoje role na wielkim etapie życia, ale ostatecznie ich wkład zanika, pozostawiając niewiele za sobą. Podkreśla to nieuniknione upływ czasu i przejściowy charakter ludzkich starań.

Ponadto wyrażenie „opowieść opowiedziana przez idioty” nasila poczucie daremności, sugerując, że dramat życia jest chaotyczny i pozbawiony znaczenia. „Dźwięk i furia” wskazują hałas i zamieszanie istnienia, ale ostatecznie „nic nie oznaczają”. To uznanie absurdalności życia stwarza egzystencjalne pytania dotyczące celu i śmiertelności, zachęcając czytelników do kontemplowania własnego znaczenia w świecie, który może wydawać się obojętny na ludzkie walki.