Słuchając go, zdałem sobie sprawę, jak długo minęło, odkąd czułem się, jakbym miał świat przy piłkach, ile szybkich urodzin minęło od pierwszego roku w Europie, kiedy byłem tak ignorant i tak pewny, że każdy odłamek szczęścia sprawił, że poczułem się jak ryczący mistrz.
(Listening to him, I realized how long it had been since I'd felt like I had the world by the balls, how many quick birthdays had gone by since that first year in Europe when I was so ignorant and so confident that every splinter of luck made me feel like a roaring champion.)
Narrator zastanawia się nad poczuciem utraconej pewności siebie i witalności. Przypominają sobie czas w Europie, kiedy byli młodzi i pełni optymizmu, czując się tak, jakby mieli kontrolę nad swoim losem. Każde uderzenie szczęścia sprawiły, że poczuli się niezwyciężeni, jakby podbijali świat.
Ta nostalgia podkreśla kontrast między ich przeszłością, pełną ignorancją i pewnością siebie, a ich obecnym państwem, w którym brakuje tej samej pewności. Fragment przywołuje tęsknotę za dniami, w których każdy niewielki sukces był monumentalny, ujawniając wpływ czasu i doświadczenia na perspektywy życia.