Cytat podkreśla tendencję ludzi do skupienia się na bezpośrednich pragnieniach, a nie ich długoterminowym potencjalnym potencjale. Sugeruje to, że wielu nie rozpoznaje ich zdolności do rozwoju i osiągania większej liczby w życiu, ponieważ zostają zajęte natychmiastową satysfakcją. Ta krótkowzroczność może utrudniać rozwój osobisty i uniemożliwić ludziom realizację ich prawdziwych możliwości.
Ponadto cytat podkreśla społeczne implikacje tego sposobu myślenia. Kiedy jednostki nadają priorytetowe priorytetowe pragnienia zbiorowego wzrostu, prowadzi to do nierówności i podziału między bogatymi a biednymi. Autor ostrzega, że może to stworzyć społeczeństwo, w którym niewielu ma znaczącą władzę, wspieraną siłą w celu utrzymania swojego statusu, co zniechęca mniejsze do dążenia do lepszych możliwości.