Wiele tych pieniędzy trafiło do producentów dużych zboża. Ci sami republikańscy senatorzy z państw rolniczych, którzy powiedzieli, że odważyli wydatki rządowe prawie jakiegokolwiek rodzaju, stali się radykalnymi socjalistami, gdy rozmowa zwróciła się do materiałów informacyjnych do producentów dużych zbóż. Pieniądze podążają za siłą polityczną okręgów wyborczych
(lot of that money went to big grain producers. The same Republican senators from farm states who said they abhorred government spending of almost any sort became radical socialists when the conversation turned to handouts to big grain producers. The money follows the political power of the constituencies)
W „Piątym ryzyku” Michael Lewis bada, w jaki sposób wydatki rządowe często odzwierciedlają interesy potężnych okręgów politycznych. Podkreśla paradoks, w którym republikańscy senatorowie, zwykle przeciwni wydatkom rządowym, wspierają znaczną pomoc finansową dla dużych producentów zboża. Wskazuje to na zmianę ich stanowiska, jeśli chodzi o wsparcie finansowe dla branż w ich stanach domowych, ujawniając złożoność motywacji politycznych.
Ta dynamiczna podkreśla, w jaki sposób finansowanie jest często ukierunkowane na osoby z wpływami politycznymi, co sugeruje, że polityka gospodarcza nie dotyczy wyłącznie odpowiedzialności fiskalnej, ale także o zaspokojenie wymagań kluczowych baz wyborców. Koncentracja na subsydiowaniu dużych firm rolniczych pokazuje przeplatanie władzy politycznej i podejmowania decyzji finansowych w systemach rządowych.