W swojej pracy Epictetus podkreśla walkę między integralnością osobistą a pragnieniem akceptacji społecznej. Zauważa, że wiele osób ma tendencję do obniżenia swoich standardów, aby dopasować się do komfortu i szukają poczucia urazy wobec tych, którzy zachowują swoje zasady i dążą do samodoskonalenia. To ilustruje konflikt między dążeniem do walidacji zewnętrznej a cnotami wewnętrznymi.
EPICTETUS podkreśla znaczenie pozostania wiernym ideałom filozoficznym pomimo presji społecznej. Chociaż zgodność może zapewnić tymczasowy komfort, sugeruje, że prawdziwe szczęście wynika z rozwoju osobistego i przestrzegania przekonań. Ta perspektywa zachęca jednostki do ustalania priorytetów swoich wartości duchowych i moralnych nad ulotną aprobatą innych.