W „Podróż do Monachium” Jacqueline Winspear, bohater doświadcza fali wspomnień, które ją przytłaczają. Intensywność żalu ją pochłania, wciągając ją w głębokie emocjonalne zamieszanie, powodując poczucie straty. Ten głęboki moment sprawia, że czuje się odizolowana i tęskni za ucieczką od bólu.
Stary z dwoma kontrastującymi pragnieniami: pragnienie spania w nieskończoność, aby uniknąć jej smutku lub postanowienia, by żyć zaciekliwie na pamięć tych, które straciła. Ten wewnętrzny konflikt ilustruje walkę między rozpaczą a nadzieją na uhonorowanie bliskich poprzez jej dalsze istnienie.