Michael Crichton kiedyś skomentował. . . Nie minęło dużo czasu, zanim naukowcy zaczęli zauważać, że złożone systemy wykazywały pewne powszechne zachowania. Zaczęli myśleć o tych zachowaniach jako charakterystycznych dla wszystkich złożonych systemów. Zdali sobie sprawę, że tych zachowań nie można wytłumaczyć analizą komponentów systemów. Uhonorowane czasowo naukowe podejście do redukcjonizmu oddzielającego zegarek, aby zobaczyć, jak działał, nie przyciąga cię nigdzie ze złożonymi systemami, ponieważ ciekawe zachowanie wydawało się wynikać ze spontanicznej interakcji komponentów.1
(Michael Crichton once commented . . . It did not take long before the scientists began to notice that complex systems showed certain common behaviors. They started to think of these behaviors as characteristic of all complex systems. They realized that these behaviors could not be explained by analyzing the components of the systems. The time-honored scientific approach of reductionism-taking the watch apart to see how it worked-didn't get you anywhere with complex systems, because the interesting behavior seemed to arise from the spontaneous interaction of the components.1)
Michael Crichton podkreślił ograniczenia tradycyjnych metod naukowych podczas badania złożonych systemów. Naukowcy zaobserwowali, że zamiast czerpać spostrzeżenia z poszczególnych części, fascynujące zachowania tych systemów wyłoniły się z interakcji i relacji między ich składnikami. Ta realizacja zakwestionowała podejście redukcjonistyczne, które obejmuje rozstrzyganie systemów w celu zrozumienia ich funkcjonowania, ponieważ okazało się nieskuteczne dla zrozumienia skomplikowanej dynamiki złożonych systemów.
Poprzez swoje badania naukowcy zaczęli zdawać sobie sprawę, że wspólnych zachowań w złożonych systemach nie można w pełni zrozumieć poprzez izolowanie ich poszczególnych elementów. Zamiast tego skupili się na tym, jak te elementy spontanicznie oddziaływały, co prowadzi do unikalnych i często nieprzewidywalnych zachowań. Ta zmiana perspektywy podkreśla znaczenie zrozumienia zbiorowego zachowania systemów, a nie tylko sumą ich części, co ma znaczące implikacje dla takich dziedzin, jak ekologia, biologia i biologia ludzka.