Noce były tak realne, że dni zaczęły mu przypominać sen
(Nights were so real that days began to seem dreamlike to him)
W „Grze Endera” główny bohater Ender Wiggin przeżywa intensywne bitwy i strategiczne szkolenia, które zacierają granice między jego życiem na jawie a snami. Jego noce wypełnione są żywymi, wymagającymi symulacjami, które popychają go do granic możliwości, przez co przyziemna rzeczywistość za dnia wydaje się w porównaniu z nią surrealistyczna i nieistotna. To wciągające środowisko szkoleniowe go urzeka, co prowadzi do rosnącego poczucia odłączenia od świata poza symulacjami bitew.
Wyrażenie „noce były tak realne, że dni zaczęły przypominać sen” oddaje wysiłki Endera, by odróżnić rygorystyczne szkolenie od prawdziwego życia. Kiedy staje w obliczu złożonych dylematów moralnych i emocjonalnego ciężaru swoich obowiązków, intensywny stres związany z nocnymi doświadczeniami wpływa na jego postrzeganie rzeczywistości. Podróż Endera odzwierciedla szersze tematy wzrostu, izolacji i wyczerpującego charakteru przywództwa w środowisku, w którym stawka jest wysoka.
