Nic nie istnieje, dopóki nie jest obserwowane. Artysta robi coś, obserwując to. A jego nadzieją dla innych ludzi jest taka, że będą oni również istnieć, obserwując to. Nazywam to „kreatywną obserwacją”. Kreatywne oglądanie.
(Nothing exists until or unless it is observed. An artist is making something exist by observing it. And his hope for other people is that they will also make it exist by observing it. I call it 'creative observation.' Creative viewing.)
William S. Burroughs podkreśla koncepcję, że istnienie jest związane z obserwacją. Sugeruje, że aby coś naprawdę istnieć, musi zostać zauważone lub uznane przez kogoś. Ta perspektywa podkreśla rolę artysty w ożywieniu kreacji poprzez ich wyjątkową obserwację, w ten sposób nasycając tym znaczeniem.
Burroughs dalej bada ideę „kreatywnej obserwacji”, w której akt oglądania staje się integralną częścią zrozumienia i doceniającą sztukę. Ma nadzieję, że angażując się w to kreatywne oglądanie, inni przyczynią się również do istnienia dzieła sztuki, wspierając wspólne doświadczenie między artystą a publicznością.