Pewnego razu kochankowie na odległym brzegu siedzieli przy świecach i zanurzyli atrament na pergamin, pisząc słowa, których nie można było wymazać. Zrobili wieczór, aby skomponować swoje myśli, może także następnego wieczoru. Kiedy wysłali list, napisali nazwę, ulicę, miasto, kraj, stopili wosk i zapieczętowali kopertę za pomocą sygnetu. Sarah nigdy nie znała takiego świata. Szybkość przebiła teraz jakość słów. Szybki wysłanie było ważniejsze.
(Once, lovers on faraway shores sat by candlelight and dipped ink to parchment, writing words that could not be erased. They took an evening to compose their thoughts, maybe the next evening as well. When they mailed the letter, they wrote a name, a street, a city, a country and they melted wax and sealed the envelope with a signet ring.Sarah had never known a world like that. Speed now trumped the quality of words. A fast send was more important.)
W przeszłości kochankowie wyrazili swoje najgłębsze uczucia poprzez starannie wykonane listy, zajmując godziny, a nawet dni, aby wyrazić swoje emocje z pergaminu przez świecę. Proces ten wiązał się z przemyślanym rozważeniem każdego słowa, którego kulminacją jest elegancko zapieczętowana koperta, wraz z woskiem i pierścieniem sygnetu, zapewniając, że ich nastroje, kiedyś były dzielone, były trwałe. Komunikacja była intymna i refleksyjna, wykonana z miłością i cierpliwością, ucieleśniając istotę ich połączenia.
W przeciwieństwie do wyraźnego kontrastu Sarah mieszka w erze zdominowanej przez szybką komunikację, w której prędkość przyćmia głębokość ekspresji. Bezpośrednio wysyłania wiadomości jest priorytetowo traktowane nad jakością samych słów. Ta zmiana odzwierciedla szersze zmiany społeczne, w których piękno odręcznej korespondencji zostało zastąpione szybkimi, jednorazowymi interakcjami, co prowadzi do utraty głębokiej intymności związanej z literami miłości.