Jeden ulewa, drugi rośnie.
(One withers, another grows.)
W „Pięciu osobach, które spotykasz w niebie” Mitcha Alboma głębokie stwierdzenie „Jeden więdnie, drugi rośnie” odzwierciedla cykliczną naturę życia i śmierci. Koncepcja ta ilustruje, jak zakończenie jednego życia często toruje drogę nowym początkom, sugerując, że każde zakończenie przeplata się z nowym początkiem. Podkreśla wzajemne powiązania ludzkich doświadczeń i to, jak strata, którą ponieśliśmy, może przyczynić się do rozwoju innych.
To wyrażenie zachęca czytelników do postrzegania zmian w życiu jako części większej narracji. Przypomina nam, że chociaż możemy stawić czoła smutkowi i rozkładowi, wyzwania te mogą prowadzić do odnowy i nowych możliwości wzrostu. Zasadniczo cytat oddaje istotę nadziei i odporności, zachęcając nas do znalezienia sensu w naturalnych przypływach i odpływach istnienia.