W „The Time Keeper” Mitcha Alboma temat boskiej obecności i wskazówek jest podkreślany przez koncepcję, że tylko Bóg ma uprawnienia do ustalenia narracji życiowej. Bohater, Dor, czuje się porzucony i odizolowany, wierząc, że jest sam w swoich zmaganiach. Ta refleksja podkreśla ludzką tendencję do poczucia się w trudnych czasach.

Starsza postać stanowi kluczową perspektywę, uspokajając Dor, że nigdy nie był naprawdę sam. Ta wymiana symbolizuje ideę, że nawet w naszych najciemniejszych momentach w grze istnieje większy system wsparcia duchowego. Przesłanie podkreśla znaczenie wiary i przekonanie, że Bóg jest stale zaangażowany w nasze życie, kierując nasze historie, nawet gdy czujemy się odłączeni.