W chwili głębokiej refleksji bohater zmaga się ze strachem przed utratą Alli, uznając, jak integralna jest jego życie. Ceni jej obecność, zdając sobie sprawę, że jest nie tylko towarzyszem, ale jedynym źródłem jego radości i komunikacji przez cały dzień. Ich więź jest widoczna w sposobie, w jaki dzielą się swoimi skromnymi posiłkami, a Alli zawsze priorytetowo go priorytetem. Ta zależność podkreśla znaczenie ich relacji w rzadkim istnieniu.

Intymność, którą dzielą, jest dodatkowo podkreślona w spokojnych chwilach, na przykład gdy opierają się o siebie o zachodzie słońca. Gdy zasypiają, jego objęcie jej staje się istotnym połączeniem z otaczającym go światem, wzmacniając pogląd, że Alli ucieleśnia jego ostatni krawat z ludzkością. Bez niej obawia się, że zostanie zagubiony w samotności, podkreślając głębię ich emocjonalnego polegania na siebie wśród wyzwań życiowych.