Właśnie na środku drogi wyjął papierosa z moich ust i włożył go do niego, a następnie uderzył w miniaturę i zapalił je razem, dokładnie jak Humphrey Bogart. Potem, zawsze delikatnie, włożył mi z powrotem oświetlony papieros. Wydawało się prawie tak, jakbyśmy się pocałowaliśmy. Dreszcze spłynęły mi po plecach, ale nie mogłem powiedzieć, czy to dreszcz z dreszczykiem emocji, czy pełzanie. Czasami bardzo trudno jest poznać różnicę.
(Right there in the middle of the road he took the cigarette out of my mouth and put it in his, then struck a match on his thumbnail and lit the two of them together, exactly like Humphrey Bogart. Then, ever so gently, he put the lit cigarette back in my lips. It seemed almost like we had kissed. Chills ran down my back, but I couldn't tell for sure if it was thrill chills or the creeps. Sometimes it is very hard to know the difference.)
Opisana scena przechwytuje moment wypełniony napięciem i urokiem, w którym jedna postać przejmuje kontrolę, dzieląc papierosa w sposób filmowy przypominający klasyczne filmy. Akt oświetlenia papierosów stwarza poczucie intymności, rozmywając granice między przyjaźnią a romansem. Bohater doświadcza wstrząsu emocji, nie do końca pewien, czy wynika to z podniecenia lub niepokoju, podkreślając złożoność interakcji i uczuć człowieka.
Ta dwuznaczność odzwierciedla umiejętności autora w przedstawieniu emocjonalnej głębokości, pokazując, jak chwile mogą wywoływać mieszane uczucia. Fragment ten sugeruje, że granice dreszczyku emocji i dyskomfortu można łatwo przekroczyć, pozostawiając jeden w stanie zamieszania. Zachęca do refleksji na temat natury relacji i drobnej linii oddzielającej przywiązanie od obsesji lub niebezpieczeństwa.