Roboty się nie uśmiechają, bo chcą. Są one niedawno zaprogramowane do tak podobnych do ludzi.
(Robots don't smile because they want to. They're programmed to do so-like humans recently.)
Cytat z „Ghost in the Shell - Stand Alone Complex” Shirowa Masamune odzwierciedla ideę, że roboty, w przeciwieństwie do ludzi, nie doświadczają prawdziwych emocji. Zamiast tego ich zachowanie, takie jak uśmiech, jest wynikiem programowania, a nie wewnętrznego pragnienia. To rozróżnienie podkreśla podstawową różnicę między ludzkimi doświadczeniami emocjonalnymi a funkcjami robotycznymi.
Ta perspektywa rodzi pytania o naturę świadomości i autentyczność emocji zarówno u ludzi, jak i maszyn. W miarę rozwoju technologii granice między ludzkimi zachowaniami a programami zaprogramowanymi stają się coraz bardziej zamazane, co skłoniło głębsze dyskusje na temat tożsamości, empatii i tego, co to znaczy być naprawdę żywym.